ZABURZENIE ZACHOWANIA W DZIECIŃSTWIE - ogólna nazwa psychiatryczna, odnosząca się do znacznej liczby zaburzonych wzorców zachowań, z jakimi spotykamy się u dzieci i osób w okresie dorastania. Zaburzenia należące do tej grupy są mniej poważne niż psychozy, ale mogą wymagać podjęcia interwencji terapeutycznej. Do omawianych zachowań zalicza się m.in.: przestępczość, nadmierną agresywność, częste ucieczki z domu, kradzieże.

Źródło: Reber A.S., Reber E.S. (2005). Słownik Psychologii (s. 908). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR

ZABURZENIE OPOZYCYJNO-BUNTOWNICZE - zaburzenie rozwojowe, cechujące się buntowniczym, wrogim i negatywistycznym zachowaniem, ale bez poważnych antyspołecznych cech występujących w zaburzeniach zachowania. Dzieci nim dotknięte są kłótliwe, łatwo tracą panowanie nad sobą, złoszczą się, czują się urażone i poirytowane. Zazwyczaj te wzorce zachowań przejawiane są jedynie w stosunku do dorosłych, których dziecko zna (takich jak rodzice) i dlatego też mogą nie ujawnić się podczas wywiadów klinicznych.

Źródło: Reber A.S., Reber E.S. (2005). Słownik Psychologii (s. 477). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR